Skip to Content

Γενεύη, Ελβετία και Κόκορας Κρασάτος

Sharing is caring!

Γυρίσαμε πίσω από το ταξίδι μας στην Ελβετία, όπου πήγαμε να επισκεφτούμε το γιό μας που δουλεύει στο CERN.   Δυσυτυχώς οι μέρες ήταν λίγες.  Φύγαμε την Παρασκευή και γυρίσαμε την Τετάρτη, δηλαδή μόνο τέσσερις ημέρες και πέντε βράδυα αλλά όλες οι μέρες μας ήταν πολύ γεμάτες.   Ξεκινούσαμε πολύ πρωί και γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο μόνο για ύπνο το βράδυ.

Έβγαλα πάρα πολλές φωτογραφίες για να σας δείξω, τόσο στη Γενεύη, όσο και στη Γαλλία, όταν πήγαμε στη Γκρενόπλ μία από τις ημέρες.

Ταξιδέψαμε με την Swiss Star Alliance και μας σέρβιραν για σνακ κάτι που δεν κατέβαινε με τίποτε κάτω.  Πιο απαίσιο πράγμα δεν έχω φάει ποτέ στη ζωή μου, αλλά το πλήρωμα ήταν ευγενέστατοι και πολύ εξυπηρετικοί.

Όταν περάσαμε πάνω από τις Άλπεις το θέαμα ήταν απίστευτο και σου έκοβε την ανάσα.   Μας βρήκε το ηλιοβασίλεμα πάνω από τις Άλπεις και τα χρώματα ήταν πέροχα.

Η Γενεύη συνορεύει με τη Γαλλία και επειδή ο γιος μας έμενε στη Γαλλική πλευρά στο χωριό St. Genis, προτιμήσαμε να μείνουμε και εμείς κάπου εκεί, κοντά του.

Φτάσαμε γύρω στις 7 το απόγευμα στη Γενεύη και ευτυχώς είχε έρθει ο γιός μας να μας υποδεχτεί.

 

Αφού κάναμε το τσεκ-ιν στο ξενοδοχείο, πήγαμε στο διαμέρισμα του γιού μας για λίγο και μετά βγήκαμε στο χωριό με τα πόδια να βρούμε κάτι να φάμε.

Απίστευτο, αλλά τα περισσότερα φαγάδικα ήταν κλειστά και το μόνο που βρήκαμε ήταν μια κρεπερί.  Ο γιος μου και ο σύζυγος φάγανε αλμυρές κρέπες και εγώ σαν γλυκατζού που είμαι έφαγα μια κρεπ-σουζέτ.

 

Το ξενοδοχείο βρισκόταν στον κεντρικό δρόμο που ενώνει τη Γενεύη με τη Γαλλία και λέγεται Rue de Geneve.   Το δωμάτιο μας ήταν γωνιακό, στον πρώτο όροφο και η γύρω περιοχή ήταν σχεδόν ακατοίκητη, με μερικά όμορφα σπιτάκια και υπέροχα λειβάδια.  Μερικά μέτρα πιο κάτω στα λειβάδια αυτά έβοσκαν αγελάδες.   Από την μπροστινή πλευρά του δωματίου βλέπαμε το όρος Jura.

Την τελευταία ημέρα, το πρωί που θα φεύγαμε χίονισε στο βουνό και έτσι είδαμε και λίγο χιόνι πάνω στο Jura.

Οι συγκοινωνίες τους είναι τέλειες.   Σε κάθε στάση είχε μηχάνημα να αγοράσεις εισιτήριο, αλλά και μέσα στα λεωφορεία και τρόλλεϋ, αλλά εκέινο που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι σε κάθε στάση υπήρχε πίνακας με τα δρομολόγια.   Ούτε μία φορά δεν ήρθε καθυστερημένο, αλλά το αντίθετο, μερικές φορές που είχε έρθει 1 – 2 λεπτά πιό νωρίς, περίμενε να φύγει ακριβώς την ώρα που έπρεπε.

Ακριβώς δίπλα και απένταντι από το ξενοδοχείο υπήρχε στάση λεωφορείου και έτσι δεν χρειάστηκε ούτε μία φορά να πάρουμε ταξί.

Λίγο πιο πάνω από το ξενοδοχείο υπήρχε ένα ποτάμι με οργανωμένο μονοπάτι για περιπάτους, πεντακάθαρο και περιποιημένο και ένα πρωϊνό το περπατήσαμε.   Ευγενέστατοι οι ντόπιοι μας χαιρετούσανε καθώς μας πλησίαζαν.

 

Την πρώτη μέρα, δηλαδή το Σάββατο μετά το πρωϊνό συναντήσαμε το γιο μας για μια ξενάγηση στη Γενεύη.

Σταματήσαμε πρώτα στο CERN, «Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών» όπου δουλεύει και μας ξενάγησε μέσα και έξω από τις εγκαταστάσεις τους.

Η είσοδος κοντά στη ρεσεψιόν

Ο πρώτος σέρβερ, που χρησιμοποιήθηκε για το διαδίκτυο και εδώ εφευρέθηκε το World Wide Web.

Από εκεί πήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε έξω από το σταθμό των υπεραστικών τρένων, το Gare Cornavin. Από εκεί περπατήσαμε μέχρι τη λίμνη που είναι πολύ κοντά.

Το πρώτο πράγμα που είδαμε ήταν το μεγάλο συντριβάνι τους, το Jet d’ Eau και μέσα στη λίμνη, κοντά στη γέφυρα υπήρχαν πάπιες και όμορφοι κύκνοι.

Θέα μέσα από το καραβάκι που πήραμε για ξενάγηση στη λίμνη.

Σε ορισμένα σημεία, πάνω στη λίμνη υπάρχουν πλωτά-εστιατόρια όπου μπορείς να φας και να απολαύσεις υπέροχα μέρη.  Η λίμνη είναι τεράστια και φτάσαμε μόνο μέχρι τη Nyon και πίσω και η βόλτα κράτησε τρεις ώρες.  Τα φαγητό στο εστιατόρια ήταν γκουρμέ.  Για πρώτο πιάτο μια βελούδινη σούπα από μύδια και σαφράν,  δεύτερο πιάτο σολομός με πουρέ καρότου και πατάτας και για επιδόρπιο ένα γλυκό με βατόμουρα.  Ήπιαμε και ένα μπουκάλι υπέροχο λευκό κρασί και η τιμή ήταν αρκετά λογική.

Σταματούσαμε σε γραφικά χωριουδάκια για να πάρει ή να αφήσει επιβάτες.  Κάθε στάση κρατούσε μόνο μερικά λεπτά.

Αφού γυρίσαμε, περπατήσαμε προς το ιστορικό κέντρο της πόλης.  Η πρώτη μας στάση ήταν ο Καθερδρικός Ναός του Αγίου Πέτρου.

Το 1976, όταν κάνανε επισκευές για ενίσχυση των θεμελίων του ναού, ανακαλύψανε αρχαιολογικά ευρήματα, Ρωμαϊκά αλλά και Χριστιανικά του 4ου αιώνα.  Επίσης και κάποια μεταγενέστερα ευρήματα του 11ου αιώνα.

Ένα αρχαίο πηγάδι όπου ο κόσμος έκανε μια ευχή και έριχνε νομίσματα..

Το εσωτερικό του ναού..

Έξω από το ναό είδαμε σε κάποιο σημείο αρκετό κόσμο μαζεμένο και προχωρήσαμε και εμείς προς τα εκεί να δούμε τι γινόταν.   Κάποια τοπική γιορτή και μοιράζανε στον κόσμο ζεστό κρασί με φρούτα ψιλοκομμένα και κανέλα.   Ίσα που προλάβαμε και το δοκιμάσαμε και εμείς.  Τέλειο ήταν.


Από εκεί πάλι με τα πόδια περάσαμε από το Πάρκο του Πανεπιστημίου και φτάσαμε στο τείχος που είναι το Μνημείο της Θρησκευτικής μεταρρύθμισης.

Ένα εντυπωσιακό μνημείο που εκτός από το Καλβίνο τιμά μια σειρά από θρησκευτικά και πολιτικά πρόσωπα που με το έργο τους βοήθησαν να εδραιωθούν οι καινούριες αντιλήψεις και να γίνει η Γενεύη προπύργιο του προτεσταντισμού. Συγκεκριμένα το μνημείο είναι ένα τείχος (325 πόδια μήκος και 30 πόδια ύψος)  το οποίο βρίσκεται εντός των τειχών του πανεπιστημίου της Γενεύης, φιλοξενεί τα αγάλματα των μεταρρυθμιστών και κατασκευάστηκε για τον εορτασμό της 400ης επετείου από τη γέννηση του Καλβίνου και της 350ης επετείου από τη ίδρυση του πανεπιστημίου.   Τα αγάλματα που το στολίζουν έχουν ύψος 15 πόδια (περίπου 4.5 μέτρα).

Στην επιστροφή σταματήσαμε σε ένα από τα μεγάλα εμπορικά τους Κέντρα, το Balexert.  Αφού το γυρίσαμε, καθίσαμε σε ένα από τα εστιατόρια που έχει μέσα, για να φάμε βραδυνό.

Προτιμήσαμε το Μεξικάνικο.  Εγώ πήρα το Pollo con Mole Negro,  Κοτόπουλο με σοκολάτα, που ήταν αρκετά πικάντικο και καυτερό, με ξηρούς καρπούς και σουσάμι.

Ο σύζυγός μου και ο γιός μου πήρανε κάτι λιγότερο καυτερό, Flauto con carne, κάτι σαν πιτάκια με κρέας, το ένα με κοτόπουλο και το άλλο με μοσχάρι.

ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Την Κυριακή η μέρα ήταν συννεφιασμένη και μουντή, αλλά όταν το πρωί μας πήρε τηλέφωνο ο γιός μας να μας ρωτήσει εάν θα βγαίναμε τελικά, του είπαμε ότι  δεν υπήρχε περίπτωση να μείνουμε μέσα στο ξενοδοχείο.    Είχαμε προγραμματίσει επίσκεψη στο Βοτανικό και ζωολογικό κήπο (Les Jardains Botaniques) και ένα κάστρο ( Le Chateau des Penthes) που είναι συνέχεια με τους κήπους.

Ο κήπος βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα βόρεια της πόλης αλλά πολύ κοντα στη Λίμνη.   Από το ξενοδοχείο αλλάξαμε λεωφορείο στο Νοσοκομείο (L’Hôpital de la Tour) και από εκεί πήρα το No. 28, που μας άφησε έξω από τους Κήπους.

Στην κεντρική είσοδο υπήρχε σχεδιάγραμμα και κάναμε δεξιά πρώτα προς ένα όμορφο θερμοκήπιο.

Στο θερμοκήπιο αυτό υπάρχουν φυτά και δένδρα από όλες τις Ηπείρους, γι’ αυτό είναι χωρισμένο κατά Ήπειρο.


Ο κήπος είναι τεράστιος και πανέμορφος, με χρώματα φθινοπωρινά που εμείς στα νότια δεν έχουμε συνηθίσει.  Άρχισε να ψιλοβρέχει αλλά ευτυχώς δεν κράτησε για πολύ.

Μέσα στον κήπο αυτό υπάρχει ένας μικρόκοσμος με την χλωρίδα να φτάνει τα 12,000 είδη.  Ένας μέρος του κήπου είχε όλα τα βότανα και μυρωδικά που μπορούμε να φανταστούμε.  Σωστός παράδεισος για εμάς που ασχολούμαστε με το φαγητό.

Δεν χόρταινα να βγάζω φωτογραφίες, αλλά τι να πρωτοβάλω.  Μπροστά από κάθε είδος φυτού υπήρχε μια βιτρινίτσα με τα προϊόντα που παράγονται από το κάθε φυτό.

 

Σ’ ένα μέρος του κήπου υπήρχε ζωολογικός κήπος, κυρίως πουλιά και πολύ λίγα άλλα είδη όπως ελάφια, κατσίκια κλπ.   Πεντακάθαρο, χωρίς άσχημες μυρωδιές.  Ξέρετε εσείς τι εννοώ!!

Από τον κήπο περπατήσαμε μέχρι το κάστρο.   Η διαδρομή ήταν πανέμορφη, παντού πράσινο, τα δένδρα χρυσαφένια και τα δρομάκια γεμάτα φύλλα που είχαν πέσει.

Φτάσαμε στο Κάστρο στις 11.59 και πάνω στην ώρα που μια κυρία έκλεινε τις πόρτες του κάστρου.   Μας ενημέρωσε ότι στις 12 κλείνουν για φαγητό και θα επέστρεφε σε μία ώρα.

Ευτυχώς μέσα στο χώρο του κάστρου λειτουργούσε εστιατόριο και αναγκαστηκά φάγαμε και εμείς σαν Ευρωπαίοι.   Παράξενο μεν αλλά έτσι τρώνε οι νορμάλ άνθρωποι και όχι στις 11 το βράδυ που τρώμε εμείς.   Γι’ αυτό και την προηγούμενη ημέρα ήταν όλα κλειστά, γιατί για βραδυνό τρώνε στις 6.

Το εστιατόριο ήταν διακοσμημένο στο στυλ του κάστρου, πολύ όμορφο και ζεστό περιβάλλον.  Παρόλο που κάποτε τα Γαλλικά μου ήταν άπταιστα, μετά από τόσα χρόνια να τα χρησιμοποιήσω δυσκολεύτηκα λίγο με το μενού, αλλά ένας Πορτογάλλος σερβιτόρος ήταν πολύ εξυπηρετικός και μας βοήθησε να καταλάβουμε τι θα παραγγέλναμε.    Παραγγείλαμε κουνέλι φιλέτο με δενδρολίβανο και δαμάσκηνα (Filet du lapin aven romarin et pruneaux),  Σολομό με λευκό κρασί και ρύζι (Escalope du Saumon au vin blanc) και Φιλέτο Ψαριού με Πράσα (Filet de St. Pierre et creme des poireaux).  Βασικά το τρίτο με δυσκόλεψε, γιατί αυτό το ψάρι εμείς δεν το έχουμε εμείς και λέγεται John Dory.   Παραγγείλαμε σαλάτα, που εκεί τρως πρώτα τη σαλάτα και μετά φέρνουν το φαγητό και ήπιαμε ένα υπέροχο Σαρντονέ.  Για επιδόρπιο μόνο εγώ έφαγα (ως συνήθως) και πήρα ένα κέϊκ αμυγδάλου με παγωτό.  Όλα ήταν πεντανόστιμα.

 

Αφού φάγαμε και ξεκουραστήκαμε, πήγαμε στο Κάστρο όπου λειτουργεί σαν Μουσείο της Ελβετικής Κληρονομιάς και σαν Πολεμικό μουσείο με διάφορα παλιά έγγραφα, φωτογραφίες, αλληλογραφία, συμβόλαια, εφημερίδες, χάρτες, σφραγίδες, βιβλία, πίνακες ζωγραφικής, αγάλματα, όπλα, στολές, σημαίες, μετάλλια, έπιπλα εποχής κλπ, από τον 15 αιώνα αλλά και πιο πρόσφατα.

Κατά καιρούς γίνονται και διάφορες εκθέσεις σε ένα από τους ορόφους.  Ίσα που είχαμε προλάβει την έκθεση σχετικά με τα 100 χρόνια λειτουργίας του εργοστασίου της Σοκολάτας  Toblerone.  Φυσικά στην έξοδο μας πρόσφεραν δείγματα από διάφορα είδη Toblerone αλλά μπορούσαμε να αγοράσουμε, εάν θέλαμε.

Όταν με είδανε να βγάζω φωτογραφίες με πλησίασαν ευγενικά και μου είπαν ότι απαγορεύεται να βγάλουμε φωτογραφίες, αλλά δεν κατάλαβα γιατί.  Παρόλο που ήδη είχα τραβήξει αρκετές τους υποσχέθηκε ότι δεν θα τις δημοσιεύσω.

Παρόλο που στο πρώτο μέρος σας είπα ότι οι συγκοινωνίες τους είναι τέλειες, υπήρχε ένα μειονέκτημα.  Μας είπε ο γιος μας ότι την Κυριακή, το λεωφορείο προς το St. Genis έχει δρομολόγια μέχρι τις 5 το απόγευμα και ότι ταξί δεν βρίσκεις όπως εδώ αλλά μόνο με τηλεφώνημα σε εταιρείες ταξί.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με το τελευταίο λεωφορείο και έτσι ήταν ευκαιρία να ξεκουραστούμε λίγο.  Δίπλα από το ξενοδοχείο υπήρχε σούπερμαρκετ και έτσι ψώνισα μερικά πράγματα και το βραδάκι μαγείρεψα στο διαμέρισμα του γιού και φάγαμε.

Ελπίζω να μη σας κούρασα γι’ αυτό το υπόλοιπο μέρος του ταξιδιού μας θα έχει και συνέχεια, αλλά άλλη ημέρα.

Η συνταγή που ακολουθεί είναι λίγο άσχετη με το θέμα μας, αλλά επειδή οι Γάλλοι έχουν το δικό τους Κόκορα κρασάτο (Coq au Vin),  λίγες μέρες πριν φύγουμε είχα μαγειρέψει ένα αλανιάρικο δικό μας κόκορα κρασάτο.   Ο κόκορας ήταν αρκετά μεγάλος και έτσι έβαλα μόνο τον μισό.   Μαζί με το κρασί έβαλα και τη δική μου πινελιά με τσέρυ πράντυ και κανέλα, που του έδωσε μια ωραία γλυκάδα.

Κόκορας Κρασάτος με Χυλοπίτες

Χρόνος προετοιμασίας:30 λεπτά
Χρόνος ψησίματος: 1 ώρα και 3ο λεπτά
Μερίδες:5

Υλικά:

1/2 κόκορας 1.300 γραμμάρια
4 κουταλιές ελαιόλαδο
2 μέτρια ψιλοκομμένα κρεμμύδια
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
1 κρασοπότηρο κόκκινο ξηρό κρασί
¼ κρασοπότηρο τσέρυ μπράντυ
1 κουτί ντοματάκια αποφλοιωμένα και λιωμένα
1 κουταλιά ντοματοπελτέ
500 ml νερό
2 δαφνόφυλλα
1 κουταλάκι γλυκού χοντρό αλάτι
λίγο κανονικό αλάτι και πιπέρι
1 ξύλο κανέλας
½ κιλό χυλοπίτες Μετσόβου
Μυζήθρα (προαιρετική)

Εκτέλεση:


Πλένουμε τον κόκορα και τον κόβουμε σε μερίδες και τον στραγγίζουμε.

Ζεσταίνουμε το λάδι στη σωτέζα και σωτάρουμε τον κόκορα και από τις δύο πλευρές.Τον βγάζουμε σε πιατέλα και προσθέτουμε τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια και το σκόρδο και τα σωτάρουμε να μαλακώσουν λίγο.Ξαναβάζουμε τον κόκορα και  σβήνουμε με το κρασί και το τσέρυ μπράντυ.

Αφού εξατμιστεί το οινόπνευμα, ρίχνουμε όλα τα μπαχαρικά, την ντομάτα και τον μπελτέ διαλυμένο στο νερό.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Σκεπάζουμε με το καπάκι και μόλις αρχίσουν να βράζουν, το βάζουμε στο φούρνο με το καπάκι (ή μπορούμε να το βάλουμε σε πυρέξ σκεπασμένο με αλουμινόχαρτο) και αφήνουμε να σιγοψηθεί για 1 ώρα μέχρι να μαλακώσει το κρέας.  (Ο αλανιάρικος κόκορας θα χρειαστεί περισσότερη ώρα να ψηθεί και ίσως χρειαστεί να προσθέσετε και άλλο νερό).

Αφού ψηθεί, ρίχνουμε τις χυλοπίτες στη σωτέζα και ψήνουμε μέχρι να απορροφηθούν όλα τα υγρά, ανακατεύοντας κατά τακτά διαστήματα.

Σερβίρουμε το φαγητό ζεστό με μυζήθρα από πάνω ή μόνο με φέτα.

Sharing is caring!

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Vangelis

Sunday 13th of May 2012

Yperoxo site! Mou aresei pou den stamatate mono stis poli endiaferouses sintages alla asxoleiste kai me alla pragmata pou sas endiaferoun opos ta taksidia ktl. Simera tha magirepso ton mpourdouniotiko kokkora stin igeia sas!

Kali sinexeia! Vangelis

Γιάννα

Saturday 27th of November 2010

Πολύ ωραία συνταγή!

Μαρία

Sunday 31st of October 2010

Αυτό είναι υπέροχο!

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Privacy Policy · Copyright