Στην προηγούμενη ξενάγηση, κατεβήκαμε στο Μοναστηράκι, πήγαμε στην Αρχαία αγορά, όπου είδαμε τη Στοά του Αττάλου, όπου στεγάζεται το Μουσείο και το Ναό του Ηφαίστου. Μετά περπατήσαμε στο Γιουσουρούμ.
Με αφετηρία πάλι το Μοναστηράκι, αφού περάσουμε το τζαμί και τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού, στη γωνία θα στρίψουμε αριστερά.
Το πίσω μέρος της Βιβλιοθήκης του Αδριανού επί της Οδού Αιόλου.
Στην Οδό Πελοπίδα και Πανός, θα συναντήσουμε ακόμη ένα Μουσουλμανικό τέμενος: το Φετιχιέ τζαμί, δηλαδή τζαμί του Πορθητή, το οποίο κτίστηκε τον 15ο αιώνα.
Κτίστηκε το 1456/1458, επάνω στα λείψανα τρίκλιτης μεσοβυζαντινής βασιλικής, μέρος των οποίων είναι ορατό στη βόρεια πλευρά του τεμένους. Μετά την εγκατάσταση της πρωτεύουσας του Ελληνικού κράτους στην Αθήνα, το 1834, χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό αρτοποιείο, μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Σήμερα περικλείεται εντός του αρχαιολογικού χώρου και στεγάζει αρχαιότητες.
Από εκεί αρχίζει η Ρωμαϊκή αγορά, η οποία κτίστηκε το 2ο αιώνα π.Χ. μετά την κατάκτηση από τους Ρωμαίους, πολύ κοντά στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας.
Έγινε η κεντρική αγορά στην αρχαία Αθήνα κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους επειδή οι Ρωμαίοι ήθελα να έχουν το δικό τους χώρο για το εμπόριο και τις συναθροίσεις τους.
Κάτω από τη βορινή πλευρά της Ακροπόλεως, στο σημείο που αρχίζει η οδός Αιόλου, απέναντι από τα προπύλαια της αρχηγέτιδος Αθηνάς, βρίσκεται ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα μνημεία της αρχαιότητας, το Ωρολόγιο του Κυρρήστου, γνωστό ως Αέρηδες.
Κτίστηκε από τον Έλληνα αστρονόμο Ανδρόνικο από την Κύρρο της Μακεδονίας (ή Μακεδονικής Συρίας) επί εποχής Σύλλα (στο πρώτο μισό του 1ου αιώνα π.Χ.), ανατολικά του αρχαιολογικού χώρου του μικρού πρόπυλου της ρωμαϊκής αγοράς.
Πρόκειται για ένα πυργωτό οκτάγωνο οικοδόμημα από πεντελικό μάρμαρο, μήκους πλευράς 3,20 μέτρων και συνολικού ύψους 12 μέτρων, του οποίου η βάση αποτελείται από τρεις βαθμίδες. Η στέγη του είναι κωνική κεραμοσκεπής. Στη νότια πλευρά φέρει ένα ημικυλινδρικό πρόσκτισμα μικρότερου ύψους ενώ στη ΒΑ και ΒΔ πλευρά φέρει από ένα πρόπυλο με δύο αντιτακτούς κίονες έκαστο.
Η περιοχή είναι διάσπαρτη από διάφορα Μουσεία που μπορείτε να επισκεφτείτε αλλά και να θαυμάσετε διάφορα διατηρητέα κτήρια.
Εμένα προσωπικά, μου θυμίζουν την παλαιά πόλη του Ναυπλίου.
Από εκεί κατευθυνθήκαμε ευθεία επάνω, με κατεύθυνση προς την Ακρόπολη, για τη συνοικία Αναφιώτικα.
Τα Αναφιώτικα είναι μια γραφική, μικρή συνοικία της Αθήνας που βρίσκεται σκαρφαλωμένη στην βορειανατολική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης, στα όρια της συνοικίας της Πλάκας. Δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή εργάτες από την Ανάφη, που είχαν έρθει στην Αθήνα για να εργαστούν ως χτίστες, στην ανοικοδόμηση της πόλης και στην ανέγερση των ανακτόρων του Όθωνα.
Η συνοικία χτίστηκε ακολουθώντας την αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. Οι Αναφιώτες αναστήλωσαν παράλληλα με την εγκατάστασή τους, τους δύο ναούς που βρίσκονταν στην περιοχή από τον 17ο αιώνα, τον ναό του Αγίου Συμεών και του Αγίου Γεωργίου των Βράχων.
Μετά το 1922 προστέθηκαν στην περιοχή Μικρασιάτες πρόσφυγες, μεταβάλλοντας τη σύνθεση του πληθυσμού.
Τη δεκαετία του 1950 τμήμα της συνοικίας κατεδαφίστηκε στα πλαίσια ανασκαφών. Τα επόμενα χρόνια πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες απαλλοτριώσεις από το υπουργείο πολιτισμού και σήμερα παραμένουν μόνο 45 οικήματα τα οποία έχουν κηρυχθεί διατηρητέα.
Στην οδό Θόλου βρίσκεται το Παλιό Πανεπιστήμιο, σήμερα λειτουργεί σαν Μουσείο, που διαμορφώθηκε από τον αρχιτέκτονα Σταμάτιο Κλεάνθη στο οποίο και έζησε. Ήταν το πρώτο πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε στο ανεξάρτητο κράτος 1837-1841.
Στην οδό Θεωρίας, υπάρχει ο ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, χτισμένος τον 14ο αιώνα, με το χαρακτηριστικό, ψηλό τρούλο του. Στο ναό, ασκήτεψε η Αγία Παρασκευή.
Κοντά στην εκκλησία είχε ταφεί ο Οδυσσέας Ανδρούτσος όταν βρέθηκε σκοτωμένος κάτω από την Ακρόπολη στις 5 Ιουνίου του 1825.
Όπως σε πολλούς άλλους Χριστιανικούς Ναούς του Βυζαντίου, έτσι και εδώ, χρησιμοποιήθηκαν υλικά από αρχαίους ναούς για να χτιστεί ο Ναός του Σωτήρος.
Κατηφορίζοντας προς τα κάτω για την επιστροφή συναντάμε ταβέρνες, εστιατόρια, καφετέριες όπου μπορεί κανείς να απολαύσει την υπέροχη θέα, πίνοντας τον καφέ του.
Μια στάση για ξεκούραση για να πιούμε ένα καφέ είναι ότι πρέπει μετά από αρκετό ανηφορικό περπάτημα.
Eπιστροφή στο πίσω μέρος τους αρχαιολογικού χώρου της Βιβλιοθήκης του Αδριανού, στην Οδό Αιόλου. Η ονομασία της οδού Αιόλου, προήλθε από το «Ωρολόγιο του Κυρρήστου» που είδαμε πιο πάνω (Αέρηδες), το οποίο βρίσκεται στο σημείο όπου ξεκινά η παλιά και εμπορική αυτή οδός. Αρχικά στην Οθωμανική περίοδο, ο δρόμος ονομαζόταν Αιολική οδός.
Ξαναγυρίσαμε πίσω στην Πλατεία Μοναστηρακίου και από εκεί περπατήσαμε την Οδό Αθηνάς. Ένας δρόμος με μεγάλο ενδιαφέρον, για όσους ασχολούνται με τη μαγειρική, που αξίζει να περπατήσετε.
Το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής (Οδό Αθηνάς 28) κτίστηκε επί Τουρκοκρατίας. Σύμφωνα με την παράδοση, η εκκλησία της Αγίας Κυριακής ήταν κοιμητηριακός Ναός νεκροταφείου, που υπήρχε μεταξύ αυτής και της Παντάνασσας (Μοναστηράκι). Σ’ αυτό ίσως συνηγορεί και η, νεότερη βέβαια, τοιχογραφία της Μέλλουσας Κρίσης. Την εποχή εκείνη, το κοιμητήριο ήταν φυσικά εκτός των ορίων της πόλεως.
Για όσους ασχολούνται με το φαγητό, εκεί βρίσκουμε διάφορα παραδοσιακά αντικείμενα για το σπίτι, παραδοσιακά προϊόντα και στη διασταύρωση με την Ευριπίδου βρίσκουμε πολλά μαγαζιά με μπαχαρικά απ’ όλο τον κόσμο.
Επίσης εκεί βρίσκεται και η Βαρβάκειος Αγορά, για την οποία είχα γράψει σε παλαιότερη ανάρτησή μου.
Δείτε επίσης:
Μοναστηράκι Μέρος Πρώτο: Γειτονιές της Αθήνας κάτω από την Ακπρόπολη
Υμηττός, ξενάγηση και περπάτημα
Μια βόλτα στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών
Εάν παρακολουθείτε το blog μου μέσω του google reader, αυτό θα καταργηθεί σε μερικούς μήνες γιαυτό εάν θέλετε να λαμβάνετε ενημερώσεις για τις συνταγές μου, μπορείτε τώρα με ενημερώνεστε με το “Bloglovin”.
Κοπιάστε και Καλή Όρεξη!
